από forge » Δευτ Μάιος 17, 2010 8:43 pm
Tα ίδια πράγματα σχεδόν..όταν έχω ένα κείμενο μπροστά μου και είμαι μόνος μου,μπορώ να το διαβάσω άψογα.Όταν υπάρχει ακροατήριο,κολλάω.
Προφανώς και το πρόβλημα είναι ψυχολογικό.Η δουλειά μου είναι τεχνολόγος-ακτινολόγος και συναναστρέφομαι καθημερινά με τουλάχιατον 30 άτομα που γνωρίζω πρώτη φορά.Ευτυχώς,ο βαθμός τραυλισμού στην δουλειά είναι πολύ μικρός,με αποτέλεσμα να μην έχω αντιμετωπίσει κάποιο σοβαρό θέμα μέχρι στιγμής.
Είναι γεγονός πάντως,ότι υπάρχουν οι καλές και οι κακές περίοδοι!Τότε που σφίγγομαι παραπάνω για να αρθρώσω μία λέξη,που κοκκινίζω και οι παλμοί της καρδιάς ανεβαίνουν σαν το στροφόμετρο της hayabusa...
Βασικά έχω μάθει να ζω με αυτό αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν το σκέφτομαι καθημερινά.Και πώς θα μπορούσε να είναι άλλωστε διαφορετικά.Γίνεται ένας κουτσός να μην σκέφτεται το πόδι του?Έτσι το βλέπω εγώ.Προσπαθώ τουλάχιστον να μην κρύβομαι από τον εαυτό μου,γιατί από τους υπόλοιπους οι περισσότεροι πιστεύω ότι καλύπτουμε το πρόβλημα μας με δίαφορους τρόπους.
Όσο μεγαλώνεις ωριμάζεις όμως και κάποιες αναστολές και ντροπές του παρελθόντος τρέχουν να κρυφτούν στον λαβύρινθο του υποσυνείδητου.Βλέπεις τον σημερινό τρόπο ζωής,τη σκληρή κοινωνια που δεν σου χαρίζει τίποτε και αυτό πιστεύω είναι ένα όπλο για τον εν μέρη θάνατο του τραυλισμού.Εστιάζω εκεί,γιατί πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι καθαρά ψυχολογικό και έχει να κάνει με τα βιώματα και την παιδική ηλικία του καθενός..
Συνεχίστε παιδιά,κάνετε πολύ καλή δουλειά...