από Pepes » Πέμ Φεβ 03, 2011 4:55 am
Γεια σε ολους...Υστερα απο το τελος του ομαδικου προγραμματος στο οποιο ελαβα μερος,πριν 2,5 χρονια ενδιαφερομουν πολυ για το τραυλισμο μου,χρησιμοποιουσα τις τεχνικες,παρατηρουσα την ενταση του καθημερινα,προσπαθουσα να απευαισθητοποιηθω...Η κοινωνικη μου ζωη που μεχρι τοτε ηταν σκ**α ειχε αρχισει να φτιαχνει,βρηκα κοπελα,συμμετειχα στο μαθημα,εκανα παραγγελιες για φαγητο στο σπιτι μονος μου,αρχισα να ασχολουμαι με τη μουσικη και γενικα πραγματα που παλιοτερα δε μπορουσα να κανω.Ομως τωρα,για περιπου ενα χρονο εχω σταματησει να ασχολουμαι με το τραυλισμο μου.Ειναι σαν να μην υπαρχει!Ειναι σα να μη τραυλιζω πλεον,δε χρησιμοποιω τις τεχνικες,δεν κανω προσπαθειες απευαισθητοποιησης [οχι γιατι πιστευω πως εχω φτασει σε ενα σημειο που δε παει αλλο,(αν και εχω φτασει σε υψηλο σημειο),αλλα γιατι ειναι σαν να μη τραυλιζω].Στο Forum πλεον μπαινω πολυ σπανια και φοβαμαι να γραψω,να κανω σχολιο η να ανοιξω ενα νεο θεμα γιατι φοβαμαι πως θα πω βλακειες γιατι δε νιωθω τραυλος.Νιωθω οτι οτιδηποτε γραφετε εδω μεσα δε με αφορα,νιωθω πως δε εζησα ποτε τις εμπειριες που αναφερονται στο forum.Καποιοι μπορει να σκεφτειτε:"τυχερος ο τυπας το ξεπερασε"...ομως δεν ειναι ετσι.Ειναι περιεργο συναισθημα σαν να μην υπαρχει αλλα να με κυνηγαει ολη την ωρα.Τι να πω,ισως το "παγοβουνο" να μην εχει λιωσει τελειως,δε ξερω.Κατι που ξεχασα να αναφερω...καθε φορα που μπαινω στο forum,κατι που κανω πολυ σπανια τελευταια,αρχιζω να σκεφτομαι το τραυλισμο για λιγες μερες και τραυλιζω σε πολυ μεγαλο βαθμο.Τελικα απ ολο αυτο βλεπω πως ο τραυλισμος δε μπορει ποτε να φυγει τελειως απο μεσα σου,ΠΟΤΕ,οσο κι αν προσπαθησεις οτι κι αν κανεις,οι παλιες ασχημες εμπειριες σε κυνηγανε σ ολη σου τη ζωη και οριζουν τη πορεια της ως ενα σημειο.Αυτο που ειναι ο καθε ανθρωπος ειναι το αποτελεσμα των πραξεων και των εμπειριων που εκανε και εζησε στο παρελθον,κι αυτο δεν αλλαζει.Ξερω οτι ο τραυλισμος ειναι ακομα μεσα μου και ακομα επειρεαζει και αλλαζει τη ζωη μου,κι αυτη τη φορα,οσο κι αν ψαξω δε μπορω να βρω πλεονεκτηματα σ'αυτον.Πλεον δε μπορει να μου δωσει κανενα μαθημα ζωης,ειναι σα παρασιτο μεσα μου που καθε μερα χαλαει τη ζωη μου χωρις να το καταλαβαινω.Και το πιο περιεργο ειναι οτι δε θελω κανεις να με βοηθησει,ουτε και γω ο ιδιος δε θελω να προσπαθησω να βελτιωσω τη κατασταση μονος μου.Το κακο στην ολη υποθεση ειναι οτι ζω σε μια απατη και μερικες φορες εθελοτυφλω με το τραυλισμο μου.Ελπιζω ποτε να μην το αισθανθειτε αυτο γιατι πανω που φαινεται πως ξεπερασες το τραυλισμο,ανακαλυπτεις πως ειναι ακομα μεσα σου,κι αυτο ειναι πολυ ασχημο.Δε το περιμενα ποτε να αισθανθω ετσι...Τελος,οταν μπαινω οταν ιντερνετ και βλεπω ολα τα σιτε στη κορυφη της οθονης μαζι και το travlismos.gr κατι μεσα μου μου λεει να μη μπω σ αυτο.Δε ξερω γιατι...