από Shakit » Σάβ Φεβ 06, 2010 12:53 am
Με "κουρελιασμένα" ρούχα, "πληγωμένος" και με βουρκωμένα μάτια, το μικρό αγόρι από τα χρόνια του Δημοτικού σχολείου, ξυπνά και σηκώνεται από μέσα μου. Ανοίγει την πόρτα του χρόνου και ξεχύνεται τρέχοντας, στα μονοπάτια του παρελθόντος. Θέλει να ξαναβρεί κάποιες περασμένες στιγμές, για να ξεχρεώσει κάποιες ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις από τα παλιά…
Στο Δημοτικό σχολείο, σε κάποιο μάθημα, μίλαγα και γέλαγα μαζί με κάποιον συμμαθητή μου και ο δάσκαλος (ανάπηρος από το ένα πόδι) μού φώναξε εκνευρισμένος να περάσω για τιμωρία έξω από την πόρτα. Επειδή δεν θεώρησα πως έπρεπε να υποστώ τιμωρία, δεν έβγαινα έξω και τον ρώτησα. «Γιατί κύριε; Τι κακό έκανα;». Μετά ο δάσκαλος σε έξαλλη κατάσταση μου φώναξε κοροϊδευτικά μπροστά σε όλους τους συμμαθητές μου «Πε-πε-πέρασε έξω, κυ-κυ-κύριε»!!!
Ένιωσα ταπεινωμένος, αδικημένος, πονεμένος, και βγήκα έξω. Μακάρι να άνοιγε μια τρύπα στην γη και να με κατάπινε.
Νομίζω πως ο δάσκαλος το έκανε αυτό επειδή ήταν εκνευρισμένος (από προσωπικούς του λόγους), επειδή ένιωσε έλλειψη σεβασμού, επειδή ήμουν γενικά ανήσυχος μαθητής μέσα στην τάξη και δεν με είχε σε καλή εκτίμηση.
Νομίζω πως σκοπός του ήταν για να με καθηλώσει ώστε να με κάνει επιτέλους για να γίνω ήσυχος στα μαθήματά του και να πάψω να τον αμφισβητώ.
Αν δεν υπήρχε ο τραυλισμός μου, κάποιο άλλο όπλο θα έβρισκε για να με καθηλώσει. Αρκετές φορές άσκησε σωματική βία πάνω μου.
Αν τον είχα μπροστά μου τώρα θα του έλεγα:
"Υπάρχουν κάποια όρια και στην συμπεριφορά των δασκάλων απέναντι στους μαθητές. Εσύ ξεπέρασες κάποια όρια και μου φέρθηκες πολύ σκατόψυχα. Επειδή είσαι ανάπηρος, θα σου άρεσε να σε κοροϊδεύουν οι άλλοι και να κάνουν πως κουτσαίνουν όπως εσύ;
Αν νόμισες πως μίλαγα και γέλαγα μαζί με τον συμμαθητή μου από έλλειψη σεβασμού προς εσένα, τότε έχω να σου πω το εξής. Σε όλα τα επόμενα μαθητικά και φοιτητικά μου χρόνια συνέχισα για να είμαι "ανήσυχος". Όχι τόσο επειδή δεν σεβόμουν τους καθηγητές, αλλά επειδή δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ για πολύ ώρα στο μάθημά τους και "έπρεπε" με κάτι άλλο να ασχοληθώ...
Αυτή σου η αντίδραση μου δημιούργησε/διαιώνησε κάποιες άμυνες. Από τότε και μετά, απέφευγα να λέω πολλά λόγια στα προφορικά μαθήματα όταν με ρωτούσαν οι καθηγητές, και αποφεύγω να πολυμιλάω μπροστά σε μεγάλο ακροατήριο.
Για την όποια τυχόν ευθύνη μου αναλογεί, σου ζητώ συγνώμη.
Σε ευχαριστώ για τις όποιες χρήσιμες γνώσεις μου πρόσφερες."
Τελευταία επεξεργασία από Anonymous και Δευτ Μάιος 31, 2010 7:57 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά