Η μετάβαση από την προσχολική στη σχολική ηλικία για το παιδί που τραυλίζει χαρακτηρίζεται από μονιμότητα στην παρουσία των συμπτωμάτων του τραυλισμού. Το παιδί έχει επίγνωση ότι τραυλίζει και πιθανώς ενεργοποιεί αρνητικές σκέψεις τη στιγμή του τραυλισμού, όπως ότι θα το κοροϊδέψουν, που συνοδεύονται από αρνητικά συναισθήματα όπως ντροπή ή απογοήτευση. Στην προσπάθειά του να διαχειριστεί την ομιλία ή τα συναισθήματα που αυτή προκαλεί, το παιδί μπορεί να ενεργοποιεί μηχανισμούς διαχείρισης όπως το να παίρνει μια ανάσα, να αλλάζει τις λέξεις ή να αποφεύγει να μιλήσει. Οι μηχανισμοί αυτοί τις περισσότερες φορές είναι δυσλειτουργικοί είτε γιατί αποτυγχάνουν να αποκαταστήσουν τη ροή της ομιλίας είτε γιατί οδηγούν σε συμπεριφορές με αρνητικές συνέπειες. Παράδειγμα τέτοιας συμπεριφοράς είναι το παιδί που ξέρει να απαντήσει στην ερώτηση και δεν σηκώνει το χέρι στην τάξη να απαντήσει γιατί φοβάται ότι θα κολλήσει, με αποτέλεσμα ο δάσκαλος να νομίζει ότι δεν ξέρει μάθημα.
Στη σχολική ηλικία ο τραυλισμός έχει τη λεκτική διάσταση αλλά ταυτόχρονα έχει και ψυχολογικές και λειτουργικές διαστάσεις.
Σημαντικό ρόλο παίζει το περιβάλλον το οποίο μπορεί να ενισχύει ή να περιορίζει τη λειτουργικότητα του παιδιού και το μέγεθος της διαταραχής. Για παράδειγμα, μια τάξη ανοικτή στη διαφορετικότητα κι ένας δάσκαλος ευαισθητοποιημένος και ενημερωμένος λειτουργούν υποστηρικτικά και αμβλύνουν τις λειτουργικές συνέπειες του τραυλισμού. Αντιστοίχως, γονείς που κατανοούν τη δυσκολία του παιδιού σε όλη της την έκταση, ανησυχούν λιγότερο και ενδυναμώνονται να υποστηρίξουν τη ροή της ομιλίας του παιδιού τους.
Η θεραπεία αποτυγχάνει όταν στοχεύει αποκλειστικά στην άρση των λεκτικών συμπτωμάτων και δεν απαντά στις συνολικές ανάγκες του παιδιού. Αντιθέτως, η θεραπεία είναι αποτελεσματική εάν απαντά στη συνολική εμπειρία του τραυλισμού.
Η θεραπεία επομένως θα πρέπει να απαντά στη λεκτική, ψυχολογική και λειτουργική διάσταση της διαταραχής και εκπαιδεύει τους γονείς και τους σημαντικούς άλλους να γνωρίσουν τον τραυλισμό και να υποστηρίξουν κατάλληλα το παιδί και τη ροή της ομιλίας του. Το πλαίσιο βάσει του οποίου ερμηνεύουμε, αξιολογούμε και σχεδιάζουμε προγράμματα παρέμβασης για τα παιδιά σχολικής ηλικίας στο ΚΕΘΤ, είναι το Διεθνές Σύστημα για τη Λειτουργικότητα και την Αναπηρία του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (ICF: International Classification of Functioning, Disability and Health, WHO, 2001).
Σύντομο πρόγραμμα θεραπείας (13 συνεδρίες) που απευθύνεται σε παιδιά που τραυλίζουν ηλικίας 8-12 ετών. Απαντά στη συνολική εμπειρία τραυλισμού των παιδιών, είναι διασκεδαστικό και υλοποιείται με τη συμμετοχή όλης της οικογένειας.